Gelukkig schijnt de zon en belooft het een mooie dag te worden.
We komen een heel heldere ven tegen, waar kikkers en salamanders in glashelder water rondzwemmen.
Veel weilanden veranderen in de winter in skigebieden.
De sleeplift is hiervan een bewijs.
Weilanden en bos wisselen elkaar af.
Toch komen er weer wolken aan. Als het maar droog blijft!
Maar er zijn zoveel verschillende wandelpaden in dit gebied dat sommige markeringspalen wel 6 bordjes bevatten.
Dit blijken grensstenen te zijn die de streekgrenzen markeren.
De nieuwe stenen zijn markeringen van de Rothaarsteig.
Tijd voor een broodje en wat drinken.
De zon schijnt dus het is echt genieten.
Heuvels met bossen en weilanden bieden een wijds uitzicht.
Vanaf het bospad, tussen de bomen door, kijken we naar een mooie oude spoorbrug die de rivier oversteekt.
Veel huizen hebben houtrasters met witte kalk ertussen.
De dorpen zien er allemaal even vriendelijk uit.
Helaas is het restaurant gesloten dus moeten we zonder koffie verder op pad.
De schans is heel erg hoog en ik moet er niet aan denken dat men daar vanaf springt.
Het ziet er zomers wel anders uit dan onder een dikke laag sneeuw.
Het is heerlijk rustig en we komen geen andere wandelaars tegen.
Afzettingsgesteenten zijn langs de wandelpaden zichtbaar.
Ik kan het niet laten om dit even van dichtbij te bekijken.
Het gevolg is dat het pad in een grote modderpoel is veranderd.
We lopen maar op een hoger gelegen pad verder.
Dit pad loopt door een dennenbos met hoge bomen, de wortels komen overal de grond uit dus goed opletten waar je je voeten neerzet.
De planten hebben nog mooie groene bladeren, de zon schijnt tussen de bomen door.
In het begin is het klimmen en klauteren door de omgevallen bomen.
Iedere keer weer verschillende paden en veel afwisseling.
Overal tijdens de wandeling komen we banken of schuilhutten tegen, dus even zitten kan altijd.
