Wandelen Ardennen verslag van een wandeltocht in 2004

Wandelen in de Ardennen 2004

Van maandag 13 t/m vrijdag 17 september zijn we in de Ardennen geweest. We hebben bij Hotel La Petite Ourse een wandelarrangement geboekt van 4 overnachtingen, 2 nachten in La Petite Ourse in Amonines en 2 nachten in hotel Entre Deux Pays in Grandmenil.

In La Petite Ourse zijn we al eerder geweest. Ook nu genieten we weer van het lekkere eten en de goede verzorging. Hotel Entre Deux Pays is een Bed and Breakfast hotel. De ontvangst door Erica en Rob is hartelijk en de lunchpakketten en het avondeten smaken zeer goed.

Voor alle wandelingen maken we gebruik van de wandelkaart blad 55 (gebied Erezee - Manhay) uitgegeven door het Nationaal Geografisch Instituut.

	Na een vlot verlopen autorit komen we maandag om ongeveer half twaalf aan in Amonines. De zon schijnt dus na een kop koffie gaan de wandelschoenen aan voor de eerste wandeling. We besluiten om de routes 4 "Herboufa" en 2 "Mignonfa" aan elkaar te knopen en zo een rondje van ongeveer 15 km te lopen. De wandeling gaat over heuvelachtig terrein met mooie uitzichten over de heuvels en dalen.
Het dorp Erezee zien we vanaf de heuveltop aan de andere kant van het dal liggen. De koeien staan in de wei en kijken ons nieuwsgierig aan als we langs komen wandelen.
	De route is afwisselend over verharde wegen en onverharde paden door de weilanden en stukken bos. Ik kan het niet laten om zo af en toe te snoepen van de rijpe bramen die langs de paden te vinden zijn. Het waait wel erg hard maar met de zon erbij is het aangenaam wandelweer.
	Dinsdag vertrekken we na het ontbijt richting Grandmenil. De uitgestippelde route is ongeveer 17 km lang. We starten met een klim omhoog waarna we de weg vervolgen over een asfaltweg door de weilanden richting Erezee.
We volgen route 7 op de kaart die ons al stijgend en dalend door bossen en langs weilanden leidt. Na ongeveer een derde van de route te hebben gelopen is het koffietijd. Daarna gaan we door weilanden over een onverharde weg richting het dorpje Fanzel. Vanaf Fanzel gaat de route alsmaar stijgend omhoog richting het bos.
	Om ongeveer 13 uur komen we bij een western dorp, kunstig gebouwd door en voor de jeugd. Dit is een mooie plek om een broodje te eten. Vanaf het western dorp gaat de route door het bos. Er zijn veel dennenbomen voor de houtproductie en we komen regelmatig open stukken tegen waar de bomen zijn gekapt.

Onderweg zien we heel veel paddestoelen in alle soorten en maten en andere ongedefinieerde planten. Een typisch verschijnsel van de herfst.

Na een klim van bijna 2 uur komen we uit het bos en zien we de kerktoren van Grandmenil door de bomen. Dat is ons einddoel, het hotel Entre Deux Pays ligt pal naast de kerk. We zijn een uurtje in het hotel als er een zware regenbui valt. We hebben weer geluk gehad vandaag tijdens de wandeling met het weer, regelmatig zon en geen regen.
	Woensdag worden we wakker met de regen tikkend tegen het raam. Tijdens het ontbijt komt het met bakken uit de hemel dus ik zie het somber in. Tegen half 10 wordt het droger en besluiten we om maar op pad te gaan voor een wandeling van ongeveer 17 km door de bossen boven Grandmenil.

We hebben weer geluk want de rest van de dag is het droog en tegen de middag breekt zelfs de zon nog door. We starten met een klim over een asfaltweg omhoog waarna we het bos ingaan. Na een uurtje komen we in een open gebied. Op de trap van een leegstaand huis drinken we koffie in het zonnetje. Wel is de wind nog steeds behoorlijk krachtig dus moeten de jassen nog wel aanblijven.

	We vervolgen onze weg door het bos terwijl het pad licht daalt. Het bos is erg afwisselend van samenstelling, dennen, beuken en eiken.
Je kunt wel merken dat het flink geregend heeft de afgelopen tijd, sommige stukken zijn zo drassig dat we het pad niet kunnen volgen en langs de rand door het bos lopen. Zeker op de stukken waar men aan het werk is geweest, hebben de tractoren en vrachtwagens het pad behoorlijk kapot gereden.
	We volgen een mooi pad tussen de bomen langs een beekje. De zon schijnt door de bladeren wat hele mooie lichteffecten geeft. Het is hier zo rustig, we komen echt helemaal niemand tegen.
Rond 13 uur eten we een broodje, zittend op een boomstronk. Bijna tot we weer in Grandmenil zijn lopen we door de bossen. Af en toe komen we een open stuk tegen waar de bomen zijn gerooid. We komen ook regelmatig grote stapels bomen tegen.
	Het laatste stuk door het bos stijgt weer en na een tijdje zien we het dorp liggen. Weer een mooie wandeldag is ten einde.

Donderdag vertrekken we om half elf bij Entre Deux Pays voor een wandeling van ongeveer 12 km terug naar Amonines. Na 3 dagen wandelen voelen de spieren wat stijf en de voeten wat pijnlijk, dus gaan we lekker op ons gemak de korte route terug lopen.

Onderweg komen we nog een eng beest tegen. Klik maar op de foto om de kever in het groot te zien.
	Het is fris en nevelig als we vertrekken maar de zon probeert door de nevel heen te breken, het belooft een mooie dag te worden. We beginnen met een klim richting het bos. Als we bovenop de heuvel staan, hebben we een schitterend uitzicht over het dal waar de nevel nog in hangt.

We gaan door het bos verder, tussen de kerstbomen door dalen we af naar het dorpje La Fosse. Na een stukje asfaltweg buigen we af over een graspad dat door de weilanden loopt. We komen bij een groot grasveld waar vaag het spoor van een pad te zien is. Om ongeveer 11 uur zijn we in het dorp Lamormenil waar we op een bankje bij de kerk koffie drinken.

Zo mooi ziet het er in de omgeving uit.

De route gaat vervolgens redelijk steil omhoog en omlaag door het bos. Ook hier staan weer veel paddestoelen in het bos.

Eindelijk zien we wild. Een ree tussen de bomen, helemaal in paniek omdat ze niet weg kan komen vanwege een hekwerk. Uiteindelijk gaat ze ervandoor.

We hebben wel veel sporen van wild gezien maar toch is het bij deze ene ree gebleven.

Om 13 uur komen we bij een spoorlijntje waar we op een nauwelijks gebruikt stationnetje een broodje eten.

Het blijkt dat de spoorlijn alleen in het toeristenseizoen in de weekends wordt gebruikt dus het heeft geen zin om op de trein te blijven wachten.

Het laatste stuk van de route gaat langs de spoorlijn en het riviertje L'Aisne over een mooi bospad richting het hotel.

Om op het bospad te komen moeten we L'Aisne oversteken, gelukkig zijn onze schoenen goed genoeg om een aantal centimeter stromend water te weerstaan.

Rond 15 uur zijn we weer in Amonines en gaan we, zittend in de zon op het terras, genieten van een lekker biertje.

Vrijdag schijnt de zon volop als we de auto weer inpakken om richting huis te gaan. We hebben er weer een aantal heerlijke wandeldagen op zitten.

terug home